Akşama görüşemeyeceğiz. Ben evden ayrılıyorum. Sana söyleyemedim. Çünkü bırakmayacağını biliyordum.
Buraya o kadar alıştım ki bu satırları yazmadan önce ağladım. Kendine iyi bak. Beni unutmanı istemiyorum.
Belki günün birinde karşılaşırız. Belki çocuklarını okuturum.
Melike Demirağ'ın söylediği Arkadaş adlı parçayı dinleyince beni hatırlamanı istiyorum.
Seni telefonla arayabilirim. Tayin yerimi de sana bildiririm.
Kendine iyi bak.
Asla unutulmamak ümidiyle...
19/07/1995 - Goncagül"
